Reizen door gevaarlijk gebied VII

Vervolg El Arish (deel VII)

Een man met een grote passie

De volgende dag ga ik, op aandringen van Hamdy Al-Azazy, terug naar zijn kantoor. Hij blijkt niet alleen een gedreven mensenrechtenactivist te zijn, maar ook een leraar in de humaniora, zoals taal en letterkunde, geschiedenis en welsprekendheid. Hij zet zich in voor de jeugd in El Arish die bij hem gratis Engelse les kan volgen. Zelf heeft hij Turks bloed door de aderen lopen en is een verlicht moslim, want Allah heeft liefde gepredikt, niet de haat waar de wereld zo onder gebukt gaat. Hij laat me enkele boekjes zien met teksten over de islam en de milde prediking van dit geloof. Ik knik welwillend en vertrouw erop dat ie het goed bedoelt. Dan neemt ie me mee naar buiten en vertelt dat er in de ochtend, voordat ik arriveerde, een projectiel bij hem op de stoep is gegooid, de inslag is duidelijk zien. Wie doet zoiets, wie wil hem weghebben?

De verhalen stapelen zich op

Hamdy springt van de hak op de tak en ik kan het één niet meer aan het ander vastknopen.’Kom’ zegt ie ‘ik laat je nog wat op de computer zien, want hoe meer je weet hoe beter.’ Vervolgens geeft ie een spoedcursus over de akkoorden van Camp David en de vredesmissies in het noorden van de Sinaï en vooral hoe die hebben gefaald. En dan de eigen politie die – ná de revolutie – enorm is verzwakt en geen enkele grip heeft op de smokkel- en martelpraktijken van de Sinaï-maffia. De politie is door en door corrupt en pikt zelf een graantje mee. Hamdy voelt zichzelf ook niet veilig. Hij is vaak bedreigd en er is al ettelijke keren gepoogd zijn kantoortje in de fik te steken, maar hij moet hiermee door, het is zijn levenswerk. Hij heeft een missie te vervullen.

Wil ik nog meer bewijs?

Bevind ik me hier in een brandhaard van verzet tegen al dit onrecht? Hoe kan het dat hij hierin alléén staat? Hamdy: ‘Omdat iedereen vreest voor zijn leven zodra ze hun mond opendoen.’ Waarom wil hij mij hierin betrekken? Ik vraag hem  ‘what do you want me to do?’ Hamdy: ‘I want you to know what is happening here, talk about it, write about it, whatever you can do. But do something, because I’m here on my own.’ Om zijn verhalen kracht bij te zetten wil ie dat ik meega naar de gevangenis in El Arish, zodat ik met eigen ogen kan zien waar hij het over heeft. (wordt vervolgd)