Nationale Dodenherdenking

Vandaag – 4 mei 2016 – stond Nederland stil bij de gevallenen uit de Tweede Wereldoorlog. Ik maakte de herdenking mee bij een plechtigheid voor de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam. Er werd aangrijpend gesproken, gebeden en gezongen door o.a. rabbijn Awraham Rosenberg en chazan (voorzanger) Daniël ten Brink.

Terroristisch geweld in de Sinaï

Ik moest ook denken aan de slachtoffers die dagelijks vallen door terroristisch geweld in het noorden van de Sinaï, maar die het nieuws niet halen. Omdat ik veelvuldig in de Sinaï verblijf hoor ik de verhalen over mensen die worden gedood of gewond, over mensen die uit hun huizen worden verdreven en die van hun ambacht worden beroofd.

bominslag in El Arish

Zoals de vader, broertje en zusje van Abdullah een half jaar geleden. Zij liepen op straat in Rafah en werden per ongeluk gedood door een bom van het leger. Zoals de man die alcoholische drank verkoopt in El Arish, die is doodgeschoten op straat, dader onbekend. Zoals veel jonge militairen, opgeblazen bij checkpoints. Zoals de zus van Hamdan die haar huis uit moest in Sheikh Zuweid, met achterlating van haar geiten en olijfbomen. Zoals de broer van Halil die zonder zonder enige vorm van proces al jaren gevangen zit ergens in Ismailia.

Herhaalt de geschiedenis zich?

Dat is maar de vraag. Bij toeval lees ik een citaat van Simon Vestdijk, die deze bewering in twijfel trekt: ‘Dat de geschiedenis zich herhaalt, is vooral daarom zo leerzaam, omdat zij zich nooit op dezelfde wijze herhaalt. Men kan dus even goed beweren, dat de geschiedenis altijd weer nieuw is.’ (uit: De leugen is mijn moeder, (1965).

Kunnen we dan niets leren van onze geschiedenis? Ik vraag het mijn Joodse buurman van 81: ‘Jawel, heel veel, maar we doen er niets mee.’