Bedoeïenenmuseum

Het enige échte bedoeïenenmuseum ter wereld is te vinden in de buurt van het Catharinaklooster, in het hart van de Sinaï. Bedoeïenen zijn een trekkend volk, dus bibliotheken, moskeeën, gedenkstenen of musea zijn geen onderdeel van hun cultureel erfgoed. Het museum is dan ook nieuw en bestaat uit een aantal grotachtige gebouwtjes die wegvallen tegen de achtergrond van rotsbergen.

Overzicht door de tijd

De jurk van Hamdan

Bij aankomst lijkt de boel gesloten, maar dan zwaait de deur open en worden we – mijn chauffeur Salem en ik – verwelkomd door een man die toezicht houdt op het complex. Hij is blij met ons bezoek, want er zijn maar weinigen die de weg hier naartoe weten te vinden. En hij legt graag uit hoe ik me het beste door de collectie kan begeven, van vroege oudheid tot moderne tijd. Elk gebouwtje bevat een ander thema, zoals die met archeologische vindplaatsen. die met ontdekkingen in de natuur of met klederdracht en behuizing van bedoeïenen. De laatste treft mij, vanwege de twee jurken die zijn uitgestald in vitrines en brengt mij terug naar de prachtige jurk die ik jaren geleden heb gekregen van Hamdan.

Elke jurk uniek

Let op het bijzondere patroon, iedere jurk uniek

Ik vraag de suppoost hoe ’t zit met de kleuren en patronen van de stoffen waarvan de jurken zijn gemaakt. Hij zegt: een echtgenoot moet zijn vrouw van verre kunnen herkennen, zij is immers degene die erop uittrekt met het vee en de man moet garant staan voor haar veiligheid. Geen één jurk is gelijk aan de ander en voor elke vrouw apart gemaakt. De kleuren zijn helder en scherp getekend, goed om van grote afstand waar te nemen.

Uit de mode

De jurken worden niet meer gemaakt en nog nauwelijks gedragen. Bij grote uitzondering zie ik een bedoeïenenvrouw getooid in deze traditionele dracht, maar het is uit de mode en ook veel te duur. Verstedelijking speelt hierbij ongetwijfeld een rol en jonge vrouwen kiezen voor strakke leggings en spijkerbroeken onder hun galabye.

De bijzondere bedoeïenencultuur mag niet verloren gaan, vandaar dit museum. Maar de suppoost legt mij uit dat het om meer gaat dan het bewaren van tradities en gebruiken. Het draait nu vooral om bescherming van het milieu en bewustwording van de unieke waarde van de natuurlijke omgeving. Toeristen worden gemaand om geen vuil achter te laten en geen keiharde muziek te draaien. Elk korreltje zand of groen sprietje tussen het gesteente heeft recht op rust en bescherming. De suppoost is ecoloog en milieuactivist. Samen met een groepje vrijwilligers doet hij wetenschappelijk onderzoek en houdt het museum in stand. De hele omgeving staat op de werelderfgoedlijst en is van groot historisch belang.

5 reacties

  • Marcel

    Weer een heel leerzaam artikel Roos, bedankt????

    • Liesbeth Blommestein

      Hi Rosalien,

      een heel leuk artikel, je zit niet alleen in je hutje en voor je uit te staren. Als ik volgende keer bij je thuis ben in Amsterdam zou ik graag nog eens die jurk bekijken.
      Groetjes,
      Liesbeth

  • Dorothea Meyer

    Wat interessant Rosalien. De joodse oom van mijn ‘broertjes’ Ed, Lo, en Martin Spanjaard..Ben Asscher.. (ben assa) werkte als arts jarenlang onder de bedoeïenen in de Israelisch/Egyptische woestijn…

    • Rosalien Blommestein

      Wat bijzonder Dorothea. Toen leefden joden nog vreedzaam tussen Arabieren? De tijden zijn nu wel veranderd denk ik.

  • Marijke Emeis

    Wat een leuk verhaal. Het maakt jouw jurk nog kostbaarder – in alle betekenissen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *