Donderdag 25 oktober. Weer: 11°, wind N met 10 km/h, 68% luchtvochtigheid. Weerservaring: grauwsluiers met miezerige regen. Gevoelstemperatuur hoger dan 11º, maar dat komt omdat we flink doorstappen. Met wie: Jeane.

Inleiding: mooi Salland

We logeren een paar dagen in Holten in hotel Hoog Holten in de landstreek Salland (Overijssel). Dit dorp grenst aan de Holterberg aan de zuidrand van de Sallandse heuvelrug.

Wikipedia leert mij dat het hier gaat om een stuwwal, zo’n 150.000 jaar geleden ontstaan in de voorlaatste ijstijd. Het hoogste punt is de Grote Koningsbelt van 75 meter boven NAP (zie vorig artikel) en zodoende zijn er uitgebreide heide- en bosgebieden. Eén van de oudste steden van Salland is Deventer, ontstaan als nederzetting na de komst van de heilige Lebuinus, die tussen 768 en 772 een houten kerkje had gesticht.

Herftwandelingen

Op de dagen die we hier doorbrengen draaien we onze hand er niet voor om om rondwandelingen te maken van 20km en bewonderen we de prachtige herfstkleuren en de uitgebloeide heidevelden. De grote hoogteverschillen in het landschap doen onHollands aan.

Lopen aan de hand van de routeplanner

Op de laatste dag echter – 25 okt – lopen we al dit moois een beetje mis. Maar waarom?
Het sombere weer houdt ons het overgrootte deel van de dag binnen. Wat mij betreft aan de leestafel in het hotel waar ik me laat verwennen met bospaddenstoelensoep (bospaddenstoelen uit de omgeving) en een hartversterkertje.
In de namiddag echter komen we toch nog in beweging en vatten het plan op om naar Markelo te lopen voor een Italiaanse maaltijd in restaurant Il Campanile (matig). En dit niet aan de hand van een ouderwetse wandelkaart, maar aan de hand van de routeplanner op onze mobiel. Die geeft 8.1 km lopen aan in één uur en 40 minuten. Mooi, want dan hebben we de maaltijd weer verdiend.

De bekendste straat in Holten, de Dorpsstraat

Schermpje aan, stemmetje aan en lopen maar: ‘Loop naar het zuiden op het Zwartepad, richting de Dorpsstraat. Ga oostelijke richting naar de Stationsstraat, ga daarna zuidelijke richting op de Kolweg (…).’ Etc.etc. We vragen ons in gemoede af: hoe weet je in welke richting je loopt? Hoe kom je er achter in welke straat je bent? Het komt erop neer dat we Holten met moeite achter ons kunnen laten, want komen keer op keer uit in de Dorpsstraat. Dat klopt ook, want de Dorpsstraat loopt kriskras door het dorp, zodoende kom je die steeds tegen, in welke richting je ook loopt.
Met wat minnen en maren laten we ons leiden naar een ‘wandelpad’ evenwijdig aan de Markeloseweg de N350. Dit is een drukke provinciale weg met veel vrachtverkeer en viezigheid. Na verloop van enkele honderden meters is er geen andere keus dan op de weg zelf lopen, met gevaar voor eigen leven.
We blijven het stemmetje op de mobiel trouw: ‘Loop rechtdoor en volg de overgang over de A1. Vervolg de route over de Holterweg en passeer de Slagendijk (…).’ Maar dan is er al lang geen sprake meer van plezierig wandelen, want we moeten over stootranden klimmen en vluchtheuvels trotseren.

Tegen die tijd hebben we elk oog voor natuurschoon verloren. Alhoewel ik mijn wandelgenote nog wijs op een paar mooie paddenstoelen in de berm van de snelweg, maar zij heeft het ‘helemaal gehad’ en ik eigenlijk ook. En het regent.

[huge_it_slider id=”24″]

Toch hadden we gewaarschuwd kunnen zijn voor het domweg volgen van de routeplanner. Bij elke wandeling staat geschreven: ‘Wees voorzichtig, looproutes komen niet altijd overeen met de werkelijke omstandigheden’. Het liep gelukkig goed af.

Waardering: 1
Routebeschrijving: niet aan beginnen.